Plantronics

در اوایل دهه 1960، هدست‌های خطوط هوایی آنقدر بزرگ و دست و پا گیر بودند که بسیاری از خلبانان دوباره به استفاده از میکروفون‌های دستی برای ارتباطات روی آوردند. سرعت و پیچیدگی هواپیماهای جت باعث شد نیاز به معرفی هدست‌های کوچک و سبک وزن به کابین خلبان شود. در سال 1961، خطوط هوایی یونایتد از هر کسی که علاقه مند بود، طرح‌های جدیدی را درخواست کرد. کورتنی گراهام، خلبان خطوط هوایی یونایتد، یکی از بسیار افرادی بود که فکر میکرد هدست‌های سنگین باید با چیزی سبک تر جایگزین شوند. او با دوست خلبانش کیت لارکین برای ایجاد یک طرح کوچک و کاربردی که برای تصویب استانداردهای خطوط هوایی قوی بود، همکاری کرد. (لارکین برای یک شرکت کوچک به نام Plane-Aids کار میکرد، یک شرکت وارداتی ژاپنی که عینک و عینک آفتابی را ارائه میکرد که حاوی رادیوهای ترانزیستوری در قطعات شقیقه آنها بود.) طراحی نهایی، شامل دو مبدل کوچک به سبک سمعک متصل به هدبند بود و با تایید یونایتد ایرلاین ارسال شد. تایید UAL از طراحی نوآورانه باعث شد که گراهام و لارکین در 18 می 1961 با نام Pacific Plantronics (که اکنون Plantronics، Inc. نامیده میشود) شرکت کنند. آنها اولین هدست ارتباطی سبک وزن، MS-50 را در سال 1962 به بازار تجاری معرفی کردند.

در اواسط دهه 1960، آژانس هوانوردی فدرال Plantronics را به عنوان تنها تامین‌کننده هدست برای کنترلرهای ترافیک هوایی انتخاب کرد و پس از آن برای تامین هدست برای اپراتورهای شرکت Bell Telephone انتخاب شد.

امروزه Plantronics هدفون بلوتوث برای موبایل را تولید میکند. به عنوان مثال، Pulsar 590 برای استفاده در موبایل‌ها همراه با بلوتوث و A2DP طراحی شده است.