آواتارهای دیجیتال اندروید XR برای تماس ویدیویی معرفی شدند
آواتارهای دیجیتال اندروید XR که «Likeness» نام دارند، به برخی کاربران این پلتفرم اجازه میدهند تا یک ورژن مجازی از خود برای استفاده در تماسهای ویدیویی با هدست ایجاد کند. گوگل با عرضه آواتارهای فوقالعاده واقعی خود به نام «Likeness» بر روی پلتفرم Android XR، روشی انقلابی برای حضور در تماسهای ویدیویی ارائه کرده است. این حرکت، یک چالش مستقیم و جدی علیه Personas شرکت اپل در هدست Vision Pro محسوب میشود. هدف گوگل روشن است: طبیعیتر کردن تعاملات از راه دور در دنیای واقعیت گسترده (XR).
این جهش از آواتارهای کارتونی یا انتزاعی به سمت فوتورئالیسم نشاندهنده یک تغییر پارادایم در نحوه درک ما از حضور دیجیتال است. در محیطهای کاری و اجتماعی، دیدن یک پخش دقیق از چهره یک همکار یا دوست، سطح بالاتری از اعتماد و حس حضور مشترک را ایجاد میکند که برای جلسات طولانی و تعاملات حساس ضروری است.
Likeness چیست و چرا گوگل روی آن تمرکز کرده است؟
Likeness یک سیستم آواتار فوتورئالیستیک است که برای جایگزینی فید وبکم در هنگام استفاده از هدستهای Android XR طراحی شده است. به جای نمایش یک تصویر زنده یا یک کاراکتر کارتونی، کاربران یک ورژن دیجیتال و بسیار واقعی از چهره خود را به نمایش میگذارند. این فناوری در حال حاضر در مرحله بتا عرضه شده و بازخوردهای اولیه را برای بهبود نهایی جمعآوری میکند.
به گفته معاون Android XR در گوگل: «این قابلیت به دیگران اجازه میدهد تا شما را بهطور معتبر ببینند، در حالی که از هدست واقعیت گسترده خود برای تماسهای ویدیویی استفاده میکنید؛ این امر باعث میشود تعاملات شما طبیعی و شخصی به نظر برسد.» این تأکید بر “اعتبار” و “شخصی بودن”، محور استراتژی گوگل برای رقابت در فضای XR است.
در حالی که اپل با Vision Pro در حال حاضر پیشتاز بازار است، گوگل با تمرکز بر ارتباطات (یکی از رایجترین کاربردهای واقعیت گسترده) Android XR را به عنوان یک رقیب جدی مطرح میکند. ایده اصلی این است که گفتگوهای از راه دور، بدون نیاز به تغییر روشهای مرسوم ارتباطی، انسانیتر شوند. این رویکرد به ویژه برای شرکتهایی که به دنبال پذیرش تدریجی فناوری XR در محل کار سوراند (Immersive Workplace) هستند، جذاب خواهد بود.
آواتار Likeness گوگل چگونه کار میکند؟
Likeness در واقع یک آواتار فوتورئالیستیک است که از طریق اسکن دقیق چهره کاربر ایجاد میشود. سنسورهای موجود در هدست Android XR سپس این اسکن را به صورت لحظهای (RealTime) به حرکت درمیآورند و لایههایی از دادههای حرکتی را روی مدل سهبعدی اولیه اعمال میکنند.
- انعکاس حرکات در لحظه: آواتار Likeness حرکات سر، حالات چهره، و حتی حرکات ظریف مانند پلک زدن، جهت نگاه و همگامسازی دقیق لب (Lip Sync) را همزمان منعکس میکند. این دقت در ردیابی احساسات، کلید عبور از “دره وهمآور” (Uncanny Valley) است؛ جایی که آواتارها به دلیل عدم انطباق با واقعیت، حس ناخوشایندی به بیننده میدهند.
- جایگزینی وبکم: در تماسهای ویدیویی، این آواتار دیجیتالی جایگزین فید استاندارد وبکم میشود. این به کاربران امکان میدهد تا تماس چشمی برقرار کرده و احساسات را بدون نمایان کردن محیط واقعی یا لباسهای خانگی خود ابراز کند.
- تمرکز بر واقعگرایی (Fidelity): گوگل بر حفظ جزئیاتی مانند بافت پوست، چین و چروکهای ریز و بازی نور و سایه تأکید دارد. هدف، رسیدن به سطح کیفیتی است که در آن، مخاطب حس کند در حال تعامل با یک انسان واقعی است، نه یک گرافیک کامپیوتری.
- سازگاری گسترده (2D Presentation): در حال حاضر، Likeness به عنوان یک تصویر دوبعدی در تماسها ظاهر میشود. این رویکرد، سازگاری فوری با سرویسهای محبوب مانند Google Meet، Zoom و Messenger را تضمین میکند. این سازگاری، یک مزیت بزرگ نسبت به راهکارهایی است که تنها در محیطهای انحصاری XR کار میکنند.
تفاوت کلیدی، ساخت آواتار با گوشی هوشمند
برخلاف رویکرد اپل که اسکن Persona مستقیماً با هدست انجام میشود، گوگل یک برنامه بتا برای گوشیهای اندرویدی منتشر کرده است. کاربران با استفاده از دوربین گوشی خود (مانند گوگل پیکسل 8، سامسونگ گلکسی S23 و سامسونگ Z Fold5) چهرهشان را اسکن میکنند و مدل پایه آواتار را میسازند.
این روش دارای مزایای واضحی است که از استراتژی Android XR پشتیبانی میکند:
- دسترسی راحتتر: یک گوشی نسبت به هدست سبکتر و قابل حملتر است. اسکن با گوشی در محیطهای روزمره برای کاربران آشناتر و راحتتر است.
- استفاده از سختافزار برتر: گوگل میتواند از دوربینها و سنسورهای با کیفیت بالای گوشیهای پرچمدار برای گرفتن دادههای اولیه دقیقتر استفاده کند، در حالی که لزوماً تمام هدستهای Android XR ممکن است سنسورهای جلویی با کیفیت تصویربرداری بالا نداشته باشید.
- کاهش فشار بر هدست: فرآیند سنگین اسکن سهبعدی از روی هدست به گوشی منتقل میشود، که به کاهش بار محاسباتی و زمان راهاندازی اولیه در خود دستگاه XR کمک میکند.
با این حال، رویکرد تلفن همراه دارای یک محدودیت نیز هست: برنامه اسکن Likeness تنها روی تعداد محدودی از دستگاههای منتخب کار میکند. این محدودیت در اکوسیستم باز و متنوع اندروید، میتواند پذیرش اولیه را کند کند، به ویژه در مقایسه با اپل که هر کاربر Vision Pro میتواند Persona خود را مستقیماً از طریق یک فرآیند یکپارچه و استاندارد در هدست بسازد.
محدودیتهای Likeness و رقابت با Apple Persona
اگرچه Likeness شباهت زیادی به Personas اپل دارد، یک ویژگی اصلی در آن هنوز وجود ندارد: جلسات فضایی (Spatial Meetings). کاربران در حال حاضر نمیتوانند به عنوان آواتارهای سهبعدی کامل در فضاهای مجازی مشترک ملاقات کند. Apple Vision Pro در حال حاضر از تماسهای فیستایم فضایی پشتیبانی میکند که آواتارها را در یک محیط مشترک قرار میدهد و حس حضور قویتری را ایجاد میکند.
گوگل تأیید کرده است که جلسات فضایی برای Likeness در آینده برنامهریزی شدهاند، اما جدول زمانی مشخصی ارائه نداده است. این قابلیت احتمالاً مستلزم بهروزرسانیهای نرمافزاری و احتمالاً سختافزاری برای رندر سهبعدی پیچیدهتر است.
اولویت گوگل، دسترسی و سازگاری سازمانی
انتخاب گوگل برای تمرکز اولیه بر سازگاری با وبکم مجازی عمدی به نظر میرسد. این یک حرکت حسابشده برای جلب نظر بازار سازمانی (Enterprise Market) است. با این رویکرد، Likeness بلافاصله با ابزارهای کنفرانس ویدیویی موجود (مانند Google Meet و پلتفرمهای شخص ثالث) کار میکند و نیازی نیست شرکتها یا کاربران دیگران را متقاعد کند که پلتفرمها یا گردشکارهای جدید را بپذیرند.
این سازگاری همچنین امکان برقراری ارتباط متقابل پلتفرمی (CrossPlatform Communication) را فراهم میکند؛ کاربران Likeness میتوانند با کاربران وبکم استاندارد یا حتی کاربران Apple Persona در یک تماس شرکت کند. تجربه ممکن است کمتر “سوراند” (Immersive) باشد، اما برای افزایش نرخ پذیرش در محیطهای تجاری، بسیار کاربردیتر است.
چالشهای سختافزاری و آیندهی کوچکسازی سنسورها
این آواتارهای فوتورئالیستیک نیاز به پردازندههای قدرتمند و سنسورهای متعدد دارند؛ از جمله دوربینهایی برای ردیابی دقیق چشم، حرکات دهان، و حالات صورت. برای مثال، برای شبیهسازی نگاه به چشم، هدست باید بتواند جهت نگاه کاربر را با دقت میلیمتری ردیابی کند و آن را روی مدل آواتار منتقل کند.
این امر چالشی را برای اکوسیستم Android XR ایجاد میکند:
- عینکهای هوشمند سبک: بسیاری از عینکهای هوشمند سبک Android XR، که برای ظاهر عادی و وزن کم طراحی شدهاند، فاقد سختافزار لازم برای متحرکسازی چهرههای واقعگرایانه هستند. این دستگاهها یا اصلاً Likeness را پشتیبانی نخواهند کرد، یا مجبور به استفاده از متحرکسازی شبیهسازیشده (Simulated facial motion) خواهند بود که در چهرههای واقعی، اغلب مصنوعی و غیرطبیعی به نظر میرسد.
- مصرف انرژی و مدیریت حرارتی: پردازش همزمان دادههای چندین سنسور، ردیابی صورت و رندر آواتار با کیفیت بالا، مصرف باتری را به شدت افزایش داده و حرارت زیادی تولید میکند. غلبه بر این چالشهای مدیریت حرارتی (Thermal Management) بدون افزایش چشمگیر اندازه هدست، یکی از موانع کلیدی در مسیر پیشرفت XR است.
- استانداردسازی سنسور: تنوع سختافزاری در اکوسیستم اندروید، تضمین سطح یکسانی از وفاداری آواتار در همه دستگاهها را برای گوگل دشوار میکند.
با وجود چالشهای سختافزاری، Likeness یک گام مهم برای Android XR است. آواتارهای فوتورئالیستیک یک نقطه تعادل جذاب بین وبکمهای سنتی و دنیای مجازی کامل ارائه میدهند. آنها به کاربران اجازه میدهند “حاضر” باشند، بدون اینکه محیط اطرافشان آشکار شود. این توازن، به خصوص برای کار از راه دور و تماسهای ویدیویی طولانی، بسیار جذاب است. در حالی که اپل در حال حاضر در زمینه «فراگیری» (Immersion) پیشتاز است، گوگل با شرطبندی بر «دسترسی»، «سازگاری» و «مقیاسپذیری» اکوسیستم باز خود، قصد دارد آواتارها را به یک ویژگی ارتباطی اصلی و سوراند تبدیل نماید.


پاسخگوی سوالات شما هستیم
دیدگاهی وجود ندارد!