یکپارچه سازی API، پایان داده های پراکنده

یکپارچه سازی API چیست؟

هنگامی که ما از طریق یکپارچه سازی API اپلیکیشن‌ها را به یکدیگر متصل میکنیم، در واقع مجموعه نرم‌افزارهای پراکنده را به یک شبکه منسجم و یکپارچه تبدیل میکنیم. برخی از کسب‌ و کارها شاید آرزو دارند که فقط از یک نرم‌افزار واحد استفاده کنند، اما در عمل، بیشتر شرکت‌ها از نرم‌افزارهای مختلفی استفاده میکنند. برای مثال، اگر بخواهید افرادی که یک فرم آنلاین را پر کرده‌اند را از طریق ایمیل پیگیری کنید، باید ایمیل آن‌ها را از اپلیکیشن فرم خود به سیستم ارسال ایمیل انتقال دهید.

اسپیکر هارمن کاردن مدل SoundSticks 4

25,490,000 تومان مشاهده و خرید

البته انتقال دستی این داده‌ها همچنان امکان‌پذیر است. فایل‌های CSV و روش قدیمی کپی-پیست (Copy-Paste) هنوز وجود دارند. اما این روش‌ها بسیار خسته‌کننده، زمانبر و احتمال خطای انسانی در آنها زیاد است. خوشبختانه برنامه‌نویسان چیزی به نام رابط‌های برنامه‌نویسی کاربردی (APIها) را توسعه داده‌اند. APIها مجموعه‌ای از پروتکل‌ها هستند که به اپلیکیشن‌ها کمک میکنند بدون دخالت انسان، به راحتی با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.

api چیست؟

یک API (رابط برنامه‌نویسی کاربردی) مجموعه‌ای از قوانین و پروتکل‌هاست که اپلیکیشن‌ها از آن‌ها برای برقراری ارتباط با یکدیگر استفاده میکنند. API روش‌ها و ساختارهایی را تعریف میکند که توسعه‌دهندگان با استفاده از آنها میتوانند با یک مؤلفه نرم‌افزاری خارجی، سیستم‌عامل، کتابخانه یا سرویس ارتباط برقرار کنند. این ارتباط باعث میشود که اپلیکیشن‌های مختلف بتوانند به راحتی با یکدیگر یکپارچه شده و عملکردهایشان را به اشتراک بگذارند.

همچنین، API ها میتوانند داده‌ها را از چندین اپلیکیشن مختلف گردآوری کرده و یک سیستم یکپارچه برای تحلیل اطلاعات ارائه دهند. مثلاً میتوانید اپلیکیشن فروشگاهی خود را از طریق API به درگاه پرداخت بانکی متصل کنید یا با استفاده از api هوش مصنوعی، تحلیل داده‌های پیشرفته‌ای داشته باشید.

نقاط پایانی API

بسیاری از اپلیکیشن‌ها در پشت پرده از روش‌های استانداردی برای بازیابی داده‌ها یا اجرای اقدامات مختلف استفاده میکنند. APIها این متدها را به صورت خارجی در معرض دسترسی اپلیکیشن‌های دیگر قرار میدهند. این متدها از طریق نقاط پایانی API یا همان Endpoints در دسترس هستند. نقاط پایانی در حقیقت URL هایی هستند که عملکردهای اصلی یک اپلیکیشن را در اختیار سایر اپلیکیشن‌ها قرار میدهند.

برای مثال، نقطه پایانی API برای ارسال ایمیل در Gmail به صورت زیر است:

POST https://gmail.googleapis.com/upload/gmail/v1/users/{userId}/messages/send

همچنین نقطه پایانی برای ایجاد یک فاکتور در QuickBooks به صورت زیر است:

POST https://quickbooks.api.intuit.com/v3/company/<realmID>/invoice

البته این موضوع ممکن است کمی فنی به نظر برسد، اما نقاط پایانی تنها شروع ماجرا هستند.

نحوه فراخوانی API چگونه است؟

API ها در قالب‌ها و پروتکل‌های مختلفی وجود دارند. متداول‌ترین آن‌ها عبارت‌اند از:

• REST (Representational State Transfer)
• SOAP (Simple Object Access Protocol)
• RPC (Remote Procedure Call)

برای دسترسی به منابع یک اپلیکیشن دیگر، نرم‌افزار شما یک درخواست (Request) به نقطه پایانی API ارسال میکند. سرور این درخواست را دریافت کرده و عملکرد مشخصی را انجام میدهد و سپس پاسخی (Response) را ارسال میکند. این فرآیند تعامل درخواست و پاسخ (Request/Response)، پایه و اساس یکپارچه سازی API را تشکیل میدهد.

درخواست (ورودی)

اجزای یک درخواست API عبارت‌اند از:

• URL نقطه پایانی (Endpoint URL): نشانی سروری که قصد دارید به آن دسترسی داشته باشید.
• روش HTTP: شامل POST (ایجاد)، GET (دریافت داده)، DELETE (حذف داده‌ها) و موارد دیگر.
• هدرها (Headers): شامل اطلاعات امنیتی و نوع داده‌ای که ارسال میشود.
• بدنه: اطلاعاتی که برای پردازش درخواست به سرور ارسال میکنید و معمولاً به صورت JSON هستند.

پاسخ سرور (خروجی)

پاسخ API معمولاً شامل اجزای زیر است:

• کد وضعیت HTTP: یک کد سه رقمی مانند 200 (موفق) یا 404 (یافت نشد).
• هدر: اطلاعات بیشتر درباره پاسخ سرور.
• بدنه پاسخ: داده‌هایی است که از سرور به عنوان پاسخ دریافت میکنید و معمولاً ساختار JSON دارد.

برای مثال، اگر بخواهید از طریق API عبارت «کلاه‌های جذاب» را در گوگل جستجو کنید، این عبارت به صورت داده در بدنه درخواست ارسال میشود و سپس نتایج جستجو در پاسخ، به صورت داده‌های ساختاریافته دریافت خواهند شد.

مفهوم یکپارچه‌سازی API

اگر APIها را شبیه بنادر ورودی برای دسترسی به عملکردهای اپلیکیشن‌ها تصور کنیم، یکپارچه‌سازی مانند پل‌هایی است که عملکردهای مختلف نرم‌افزارها را به یکدیگر متصل میکند. یکپارچه‌سازی اپلیکیشن‌ها باعث میشود که آنها به گونه‌ای هماهنگ عمل کنند که گویی یک سیستم یکپارچه و واحد هستند. به کمک یکپارچه‌سازی API میتوانیم:

اپلیکیشن‌ها را با قابلیت‌های اپلیکیشن‌های دیگر تقویت کنیم

یکپارچه‌ سازی API به اپلیکیشن‌ها اجازه میدهد تا از ویژگی‌ها و داده‌های سایر نرم‌افزارها برای بهبود تجربه کاربری استفاده کنند. به عنوان مثال، یکپارچه‌سازی API اسپاتیفای با اینستاگرام این امکان را فراهم کرده است که آهنگ‌هایی را که در اسپاتیفای گوش میدهید، مستقیماً در استوری اینستاگرام به اشتراک بگذارید.

داده‌های چند اپلیکیشن را تجمیع کنیم

به کمک یکپارچه‌سازی API، میتوانیم داده‌های عملکردی چند اپلیکیشن را در یک اپلیکیشن گزارش‌دهی واحد جمع‌آوری کنیم. در نتیجه، نمایی جامع و متمرکز از عملکرد کسب‌وکارمان در منابع و کانال‌های مختلف به دست می‌آوریم.

گردش‌کارهای خود را خودکار کنیم

به جای انتقال دستی داده‌ها بین اپلیکیشن‌ها، میتوانیم از یکپارچه‌سازی API برای اجرای خودکار اقدامات استفاده کنیم. مثلاً وقتی اتفاق خاصی در یک اپلیکیشن رخ میدهد، اپلیکیشن دیگری به‌ طور خودکار اقدامی متناسب انجام دهد.

مزایای یکپارچه‌سازی API

شاید انجام دستی بسیاری از این وظایف ممکن باشد، اما محول کردن آنها به سیستم خودکار یکپارچه‌سازی API مزایای فراوانی دارد:

1. عملکرد بالا: یکپارچه‌ سازی API وظایف را بسیار سریع‌تر از انسان‌ها انجام میدهد و موجب افزایش بهره‌وری عملیاتی میشود.
2. صرفه‌جویی در زمان: با استفاده از یکپارچه‌سازی API برای وظایف تکراری، میتوانیم زمان بیشتری را به امور مهم‌تر اختصاص دهیم.
3. کاهش هزینه‌ها: پیاده‌سازی یکپارچه‌سازی API نسبتاً ارزان‌تر است و کارکنان میتوانند به وظایف مهم‌تر و سطح بالاتری بپردازند.
4. کاهش خطاهای عملیاتی: یکپارچه‌سازی API بدون نیاز به دخالت انسانی فعالیت میکند و احتمال خطای انسانی را کاهش میدهد.
5. مقیاس‌پذیری: یکپارچه‌سازی API میتواند به راحتی تعداد بالایی از درخواست‌ها را مدیریت کند و با رشد کسب‌وکار شما همگام باشد.

روش‌های ایجاد انواع api

1. برنامه‌نویسی (کدنویسی)

روش سنتی برای ایجاد یکپارچه‌سازی API استفاده از کدنویسی است. در این حالت، برنامه‌ای واسط نوشته میشود که چندین درخواست API را به ترتیب اجرا میکند. کدنویسی برای یکپارچه‌سازی API نیازمند دانش برنامه‌نویسی است. شما باید از یک محیط توسعه استفاده کنید و با زبان‌های برنامه‌نویسی مانند پایتون، جاوا اسکریپت یا PHP آشنایی داشته باشید. تقریباً همه زبان‌ها توابعی برای فراخوانی منابع راه دور مانند API دارند.

یک برنامه‌نویس معمولاً برنامه‌ای را ایجاد میکند که:

• اعتبارسنجی امنیتی خود را با استفاده از توکن‌ها، کلیدهای API یا روش‌های پیشرفته‌تر مثل oAuth 2.0 انجام میدهد.
• داده‌ها را به اپلیکیشن اول ارسال میکند (ورودی).
• پاسخ دریافتی را پردازش کرده و در صورت لزوم داده‌ها را تغییر میدهد.
• درخواست‌های بعدی را با داده‌های پردازش‌شده ارسال میکند.
• داده‌های دریافتی نهایی را در قالب CSV یا داشبورد وب نمایش میدهد.

همانطور که مشخص است، این روش چندان ساده و سریع نیست و نیازمند بررسی مواردی دارد، مانند:

• زمان‌بندی اجرای خودکار درخواست‌ها (مثل Cron jobs)
• مدیریت خطاهای احتمالی سرور
• مدیریت محدودیت‌های نرخ درخواست (Rate Limits)

2. کانکتورها (Connectors)

کانکتورها ابزارهای جانبی هستند که معمولاً توسط توسعه‌دهندگان شخص ثالث برای یکپارچه‌سازی اپلیکیشن‌های خاص ایجاد میشوند. به عنوان مثال، کانکتور Amazon Connector طراحی شده تا موجودی کالاهای آمازون را با فروشگاه Shopify همگام کند. افراد بدون آگاهی از جزئیات کدنویسی API، به‌ سادگی میتوانند این کانکتورها را در محیط گرافیکی اپلیکیشن نصب کرده و استفاده کنند.

البته کانکتورها تنها برای اپلیکیشن‌هایی که مشخصاً برای آنها طراحی شده‌اند قابل استفاده‌اند و محدودیت‌هایی نیز دارند. مثلاً کانکتور Amazon تنها محصولات را از آمازون به Shopify منتقل میکند و عکس آن امکان‌پذیر نیست.

3. یکپارچه‌سازی بومی (Native Integration)

یکپارچه‌سازی بومی مستقیماً توسط توسعه‌دهنده اپلیکیشن‌ها ایجاد میشود. مثلاً اپلیکیشن Todoist با Google Calendar یکپارچه‌سازی بومی دارد تا وظایف را به رویدادهای تقویم تبدیل کند. این یکپارچه‌سازی‌ها نیز از طریق API انجام میشوند ولی افراد نیازی به نصب ابزارهای جانبی یا کدنویسی ندارند. کافیست از تنظیمات داخلی اپلیکیشن استفاده کرده و اتصال را فعال کنند. یکپارچه‌سازی‌های بومی معمولاً بسیار ساده و راحت هستند، اما فقط به تعداد محدودی از اپلیکیشن‌ها محدود میشوند.

4. پلتفرم یکپارچه‌سازی (Integration Platform)

پلتفرم‌های یکپارچه‌سازی، محیط‌هایی برای اتصال صدها اپلیکیشن مختلف بدون نیاز به کدنویسی هستند. این پلتفرم‌ها ماژول‌هایی دارند که کد لازم برای ارتباط با نقاط پایانی API را در خود دارند و افراد میتوانند به راحتی آنها را به هم متصل کنند.

یک نمونه محبوب از این پلتفرم‌ها Make است که از بیش از 1800 اپلیکیشن پشتیبانی میکند، از اپلیکیشن‌های محبوب گوگل گرفته تا ابزارهای خاص‌تر. به کمک ویرایشگر گرافیکی ساده Make، افراد میتوانند به راحتی اپلیکیشن‌ها را با Drag & Drop به یکدیگر متصل کنند.

ایجاد یکپارچه‌سازی API با Make

ابزار Make به شما این امکان را میدهد که به آسانی و بدون نیاز به دانش عمیق برنامه‌نویسی، یکپارچه‌سازی API ایجاد کنید. در واقع اگرچه در پشت صحنه، درخواست‌های API همچنان اتفاق می‌افتند، اما این فرایند به شکلی بسیار ساده‌تر و بدون نیاز به نوشتن کد، قابل انجام است.

ماژول‌های موجود در Make، تمامی درخواست‌های API را در پشت صحنه اجرا میکنند. کافی است شما ماژول‌های موردنظرتان را به یکدیگر متصل کرده و سناریو را اجرا کنید. تمامی درخواست‌ها به‌ صورت خودکار و کاملاً یکپارچه در پس‌زمینه اجرا خواهند شد.

از مزایای مهم ابزار Make این است که نیاز به مدیریت دستی احراز هویت و دسترسی‌ها نیست. فقط کافی است برنامه‌های موردنظرتان را به Make متصل کنید. ماژول‌های Make برای پشتیبانی از نیازهای احراز هویت و مجوزدهی مخصوص هر اپلیکیشن طراحی شده‌اند و مابقی کار را به صورت خودکار انجام خواهند داد.

Make همچنین به شما این امکان را میدهد تا یکپارچه‌سازی‌ها را به‌ صورت خودکار اجرا کنید. با تعیین زمانبندی دلخواهتان میتوانید تنظیم کنید که این یکپارچه‌سازی‌ها در بازه‌های زمانی مشخص و به صورت اتوماتیک اجرا شوند. البته در صورت نیاز، میتوانید آن‌ها را به صورت دستی نیز اجرا کنید.

کنترل کامل از طریق درخواست‌های HTTP

هرچند Make هزاران ماژول آماده دارد، گاهی ممکن است شما به فراخوانی مستقیم یک API نیاز داشته باشید. با استفاده از ماژول HTTP در Make میتوانید درخواست‌های خام HTTP را به سادگی ایجاد کنید و از قابلیت‌های یکپارچه‌سازی API به صورت کاملاً انعطاف‌پذیر استفاده کنید. ماژول HTTP در محیط Make به‌ گونه‌ای طراحی شده است که شما میتوانید تمام اجزای یک درخواست API را دقیقاً مدیریت کنید. در این ماژول موارد زیر به‌راحتی قابل تعریف هستند:

• آدرس نقطه پایانی (Endpoint URL)
• متد HTTP (مانند GET ،POST ،DELETE و…)
• هدرهای درخواست (Headers)
• بدنه درخواست (Body)

چگونه یک استراتژی یکپارچه‌سازی API طراحی کنیم؟

با رعایت چند گام ساده، میتوانید بهترین استراتژی برای یکپارچه‌سازی API را طراحی کنید:

• تهیه لیست گردش کارها: فرآیندهای مختلف در دپارتمان‌ها (مانند فروش، بازاریابی، خدمات مشتری) را شناسایی کرده و لیست کنید.
• شناسایی فرصت‌های اتوماسیون: فرآیندهایی که زمانبر و خسته‌کننده هستند ولی به سادگی قابل اتوماتیک شدن هستند را مشخص کرده و اپلیکیشن‌های مربوط به آن‌ها را برای یکپارچه‌سازی در نظر بگیرید.
• برآورد تأثیر و ارزش: بررسی کنید که یکپارچه‌سازی API چه تأثیری بر بهبود عملکرد کسب‌وکار شما دارد. سپس هزینه‌ها و فواید پیاده‌سازی هر یکپارچه‌سازی را تخمین بزنید.
• برنامه‌ریزی برای نگهداری و توسعه: فراموش نکنید که API‌ها دائماً نیاز به نگهداری و به‌روزرسانی دارند. بنابراین، حتماً هزینه‌های نگهداری را نیز در برنامه خود در نظر بگیرید.

کلام آخر

امروزه، فرصت‌ها برای استفاده از قابلیت‌های اپلیکیشن‌ها از طریق API روزبه‌روز در حال افزایش است. توسعه‌دهندگان به سمت رویکردهای مختلف حرکت کرده‌اند. این رویکردها، API را به محور اصلی توسعه نرم‌افزار تبدیل کرده است.

اسپیکر هارمن کاردن مدل Go + Play 3

مشاهده و خرید

در نتیجه، با گسترش این رویکرد، انتظار میرود کسب‌وکارها در آینده بتوانند به‌ راحتی اپلیکیشن‌های بیشتری را به هم متصل کرده و بسیاری از فرآیندهای تکراری را اتوماتیک کنند تا بهره‌وری خود را افزایش دهند.