Coolio و سرگذشت آهنگ Gangsta’s Paradise

سرگذشت جالب آهنگ Gangsta’s Paradise

در این مقاله آهنگ Gangsta’s Paradise موفقیت ها و تاثیرات آن در جامعه را بررسی میکنیم. موسیقی هیپ‌هاپ در دهه 90 میلادی آثار ماندگاری را به ثبت رساند و یکی از مهم‌ترین نقاط عطف آن، آهنگ بهشت گنگسترها (Gangsta’s Paradise) از رپر آمریکایی Coolio بود.

هدفون بیتس مدل Studio Pro

مشاهده و خرید

این اثر که در سال 1995 منتشر شد، توانست مرزهای سبک رپ را جابه‌جا کند و مخاطبان جدیدی را با فضای زندگی خیابانی آشنا سازد. Gangsta’s Paradise (گنگستا پارادایس) با استفاده از ملودی اصلی قطعه Pastime Paradise اثر Stevie Wonder، هویتی تازه یافت و توانست به موفقیتی گسترده در سطح جهانی برسد. در این مقاله، نگاهی جامع به شکل‌گیری، مضمون، موفقیت و پیامدهای این آهنگ خواهیم داشت و نشان خواهیم داد که چرا Gangsta’s Paradise به یکی از مهم‌ترین آثار رپ دهه 90 بدل شده است.

آغاز شکل‌گیری آهنگ Gangsta’s Paradise

مسیر خلق آهنگ Gangsta’s Paradise به سال 1995 بازمیگردد، زمانی که Coolio (با نام اصلی آرتیس لئون آیوی جونیور) در خانه‌ای واقع در هالیوود هیلز، به طور تصادفی با طرح اولیه آهنگ آشنا شد. اگر مایلید ریزه‌کاری‌های ملودی و آواز را دقیق‌تر درک کنید، پیشنهاد میشود از یک هدفون یا هندزفری مناسب استفاده کنید.

تهیه‌کننده این اثر، Doug Rasheed، در حال کار روی سمپل آهنگی از Stevie Wonder بود که بعداً نقش بنیادین در شکل‌گیری اثر نهایی ایفا کرد. در آن مقطع، L.V. نیز روی همین قطعه کار میکرد و به‌دنبال رپری برای همکاری بود. نهایتاً، Coolio که از همان لحظهٔ شنیدن طرح ابتدایی مجذوب موسیقی شده بود، تصمیم گرفت ترانه را به کامل‌ترین شکل ممکن ثبت کند.

الهام از Pastime Paradise

یکی از جذاب‌ترین جنبه‌های Gangsta’s Paradise، استفاده از خط ملودی قطعه Pastime Paradise اثر Stevie Wonder در آلبوم Songs in the Key of Life (1976) است. این قطعه فضایی غمگین و وهم‌آلود داشت که با سینتی سایزر شبیه‌ساز سازهای زهی ترکیب میشد.

آهنگ‌سازان بهشت گنگسترها شامل Doug Rasheed و L.V. تصمیم گرفتند از جو سنگین و عمیق Pastime Paradise برای خلق فضایی متناسب با داستان زندگی خیابانی بهره ببرند. همین استفاده هوشمندانه باعث شد که Stevie Wonder در تنظیم و تولید نهایی، جزو صاحبان حقوق معنوی اثر محسوب شود.

تغییر زاویه‌ دید در رپ

در شرایطی که بخشی از موسیقی رپ آن دوره صرفاً به تمجید خشونت یا زندگی گنگستری میپرداخت، Coolio در آهنگ Gangsta’s Paradise نگاهی آسیب‌شناسانه و ریشه‌ای به مقوله زندگی خیابانی داشت.

این آهنگ نه تنها درباره واقعیت‌های خشن خیابان است، بلکه احساس ناتوانی، محدودیت و کشمکش درونی شخصیت اصلی را نیز عمیقاً بیان میکند. عدم وجود profanity یا الفاظ رکیک در متن ترانه، اتفاقی بود که به علت درخواست Stevie Wonder پیش آمد. هرچند تغییرات جزئی در اشعار ایجاد شد، اما این اتفاق در بلندمدت، زمینه را برای پخش گسترده آهنگ در رادیو و تلویزیون فراهم کرد.

متن و مضمون ترانه

Gangsta’s Paradise با جمله‌ای الهام‌گرفته از مزمور 23 کتاب مقدس شروع میشود: As I walk through the valley of the shadow of death. پس از این عبارت معنوی، شعر وارد فضایی واقع‌گرایانه میشود و رپر با تأکید بر پوچی و شرایط دشوار خود در حومه شهر، وضعیت ناامیدکننده‌اش را شرح میدهد. ترانه‌سرایی Coolio به گونه‌ای است که در عین بیان حقیقت زندگی خیابانی، جنبه‌های عاطفی و انسانی را نیز برجسته میکند. این شیوه روایی باعث شد که مخاطبان گوناگونی جذب شوند و Gangsta’s Paradise را اثری فراتر از مرزهای رپ صرف بدانند.

شکل‌گیری کُر و هم‌خوانی

یکی از بخش‌های مهم آهنگ، قسمت هم‌خوانی یا کُر بود که توسط L.V. اجرا شد. او با چندین لایه‌خوانی صدایش را شبیه به یک گروه کر بزرگ درآورد و فضای حماسی آهنگ را تکمیل کرد. عبارت Been spending most their lives living in a gangsta’s paradise به نماد اصلی این اثر تبدیل شد و مثل یک شعار قدرتمند بر ذهن شنونده حک میشد. L.V. برای هر لایه از صدا (سُپرانو، تنور، آلتو و بیس) به‌طور مجزا ضبط گرفت تا در نهایت، حالتی باشکوه و سوراند در بخش کُر ایجاد کند.

دریافت مجوز از Stevie Wonder

یکی از چالش‌های مهم تولید Gangsta’s Paradise، متقاعد کردن Stevie Wonder بود. ابتدا اعتراضاتی از جانب او شکل گرفت، زیرا متن اصلی ترانه شامل اشارات خشونت‌آمیز و فحاشی بود که با سبک کلی Wonder ناسازگار مینمود. 

تهیه‌کننده و Coolio در واکنشی سریع، متن را اصلاح کردند و به این ترتیب رضایت نسبی Stevie Wonder جلب شد. در نهایت، شرایط به این شکل تعیین شد که Wonder درصد بالایی از درآمد حق تألیف یا Publishing را دریافت کند؛ اما مهم‌ترین دستاورد این همکاری، قانونی و جهانی شدن آهنگ بود.

نقش فیلم Dangerous Minds

Gangsta’s Paradise برای فیلم ذهن های خطرناک (Dangerous Minds)، با بازی میشل فایفر (Michelle Pfeiffer) ساخته شد. این فیلم درباره معلمی سابقاً نظامی است که در محیطی چالش‌برانگیز به تدریس مشغول میشود. آهنگ Gangsta’s Paradise به نوعی منعکس‌کننده فضای جدال و محرومیت در فیلم بود. هرچند Dangerous Minds نقدهای متوسطی دریافت کرد، اما حضور آهنگ Coolio در تیتراژ و ویدئوی رسمی، سبب شد تا هم فیلم و هم آهنگ به موفقیت بیشتری برسند. در واقع، این تعامل بین سینما و موسیقی به یکی از دلایل برجسته شدن Gangsta’s Paradise بدل شد.

ویدئوی رسمی با کارگردانی Antoine Fuqua

ورژن رسمی ویدئوی Gangsta’s Paradise را Antoine Fuqua کارگردانی کرد. این ویدئو صحنه‌هایی از فیلم Dangerous Minds را نشان میداد و Michelle Pfeiffer را در حالاتی جدی و چالش‌برانگیز در برابر دوربین قرار میداد. از منظر تصویری، ویدئو در فضایی تاریک و در بسته ضبط شده بود و Coolio و Pfeiffer در مقابل هم قرار میگرفتند. در ابتدا، Coolio تمایل داشت فضای کلیپ به سبک خیابان و گنگستری نزدیک‌تر باشد، اما Fuqua با ایده‌هایش، اثر را در مسیری متفاوت پیش برد و در نهایت، موزیک‌ویدئو جایزه بهترین ویدئوی رپ در MTV Video Music Awards 1996 را از آن خود کرد.

عملکرد در چارت‌های بین‌المللی

از دیدگاه جدول‌های موسیقی، Gangsta’s Paradise پدیده‌ای چشمگیر بود. این آهنگ در سال 1995، سه هفته متوالی در صدر Billboard Hot 100 قرار گرفت و پرفروش‌ترین تک‌آهنگ سال در آمریکا شد. علاوه بر آن، در انگلستان، این قطعه اولین ترانه رپی بود که به طور مستقیم به جایگاه اول جدول تک‌آهنگ‌ها رسید. همچنین در کشورهای مختلف اروپایی مانند آلمان، فرانسه، دانمارک، سوئد، اتریش و هلند نیز صدرنشین شد. در استرالیا نیز Gangsta’s Paradise برای 14 هفته پیاپی در جایگاه نخست باقی ماند و رکوردی تازه به ثبت رساند.

رکورد فروش و پلاتینیوم شدن

در آمریکا، این آهنگ ظرف مدت کوتاهی به سه پلاتینیوم دست یافت و افزون بر سه میلیون ورژن فیزیکی فروخت. در انگلستان نیز Gangsta’s Paradise از مرز یک میلیون ورژن عبور کرد و جایگاه ویژه‌ای در تاریخ رپ این کشور کسب کرد. استقبال شما در دوره دیجیتال نیز نشان داد که این آهنگ همچنان پرطرفدار است؛ تا آنجا که آمار فروش دیجیتال و دانلودها به طرز چشمگیری افزایش یافت. بر اساس آمار سال‌های اخیر، بیش از 5 میلیون ورژن از این آهنگ فقط در سه کشور آمریکا، بریتانیا و آلمان فروخته شده است.

افتخارات و جوایز

Gangsta’s Paradise برای Coolio و همکارانش افتخارات متعددی به ارمغان آورد. این آهنگ جایزه گرمی بهترین اجرای رپ تک‌نفره سال 1996 را نصیب او کرد. در جوایز MTV نیز دو جایزه مهم از جمله بهترین ویدئوی رپ و بهترین ویدئو از یک فیلم نصیب این اثر شد. همچنین در جوایز Billboard Music Awards، از آلبوم و آهنگ Gangsta’s Paradise تقدیر به عمل آمد. در The Village Voice Pazz & Jop، این تک‌آهنگ به عنوان بهترین اثر سال انتخاب شد. موفقیت‌های پی‌درپی نشان میداد که یک اثر رپ میتواند از حصارهای ژانر فراتر رفته و در میان عموم مردم نفوذ کند.

نقش L.V. در موفقیت آهنگ

اگرچه اکثر مردم، Gangsta’s Paradise را با نام Coolio میشناسند، اما نقش L.V.(لری سندرز) در موفقیت آهنگ بسیار کلیدی است. صدای عمیق و روحانی او در قسمت کُر و هم‌خوانی، حال و هوای اثر را متفاوت ساخت. در واقع، قدرت صدای L.V. و ادغام آن با وزن رپ Coolio، تعادلی شنیدنی را پدید آورد که باعث شد شنوندگان با لایه‌های مختلف عاطفی موسیقی ارتباط برقرار کند. بعدها، L.V. ورژن‌ای شخصی از این آهنگ را در آلبوم I Am L.V. ارائه داد که اگرچه توفیق اصلی ورژن مشترک را تکرار نکرد، اما تعهد هنری او را به نمایش گذاشت.

سبک خاص Coolio و واکنش‌ها

Coolio پیش از این هم در صحنه رپ حضور داشت، اما Gangsta’s Paradise جایگاه او را در میان هنرمندان جریان اصلی تثبیت کرد. او که در نوجوانی با مشکلاتی در زمینه بزهکاری و اعتیاد به مواد مخدر روبه‌رو بود، در نهایت توانست از این موانع عبور کند و با سبکی ترکیبی از رپ خیابانی و پیامی انسانی، به دل مخاطبان راه یابد. از یک سو، برخی منتقدان، سبک او را در مقایسه با رپرهای جنجالی‌تر و خشن‌تر دهه 90 “معتدل” توصیف میکردند، اما از سوی دیگر، بسیاری عقیده داشتند که همین رویکرد متعادل به او امکان ارتباط گسترده‌تری با مخاطبان را داد.

ماجرای Weird Al Yankovic

یکی از جنجالی‌ترین حواشی مرتبط با Gangsta’s Paradise، پارودی اثر با نام Amish Paradise توسط Weird Al Yankovic بود. یانکوویچ معروف است که ورژن‌های طنزآمیز از آهنگ‌های مشهور را ارائه میکند.

در ابتدا، Coolio به شدت با این موضوع مخالفت کرد و این اقدام را بی‌احترامی به مفاهیم جدی آهنگ خود دانست. اما با گذشت زمان، Coolio از موضع تندش عقب‌نشینی کرد و در مصاحبه‌هایی اعلام نمود که از Weird Al دلخوری ندارد و حتی این برداشت طنز را نوعی ادای احترام میداند. از آن پس، Weird Al برای کسب رضایت هنرمندان شخصاً وارد مذاکره میشود تا مشکلات مشابه رخ ندهد.

بازخوردهای منتقدان

منتقدان موسیقی، Gangsta’s Paradise را اثری متفاوت ارزیابی کردند. بسیاری آن را ترانه‌ای دانسته‌اند که توانست مفهوم گانگستا رپ را از نگاه سنتی‌اش فراتر ببرد و مخاطبان غیرهیپ‌هاپ را نیز مجذوب کند.

سایت‌ها و نشریات بزرگی نظیر Billboard، NME، VH1 و Entertainment Weekly از ساختار ملودیک، اشعار متفکرانه و اجرای قدرتمند Coolio تمجید کردند. برخی آن را حتی یکی از غم‌انگیزترین ترانه‌هایی که به اوج جدول‌های پاپ رسیده قلمداد کردند. در نظرسنجی سالانه نشریه The Village Voice، مخاطبان نیز این قطعه را بهترین تک‌آهنگ سال اعلام کردند.

تقابل سبک گنگستا رپ و محتوای اجتماعی

در دهه 90، سبک گنگستا رپ اغلب به محتوای خشن و بی‌پروا مشهور بود. گروه‌هایی مانند N.W.A. فضای خیابانی لس‌آنجلس را با زبانی تلخ و گزنده توصیف میکردند. با این حال، Coolio در Gangsta’s Paradise به جای تأکید بر اعمال خشونت‌آمیز یا انتقام‌جویی، تلاش داشت نگاه انسانی‌تری را نشان دهد. این آهنگ از درد، رنج، فقر و نابرابری حرف میزند و حس سردرگمی را در زندگی شهری مدرن، به شنونده منتقل میکند. انتخاب این رویکرد متفاوت سبب شد تا اثر در سطحی گسترده‌تر از مخاطبان موسیقی رپ رسوخ کند.

موفقیت در بازار جهانی

علاوه بر تسخیر جدول‌های آمریکایی، Gangsta’s Paradise در بازار جهانی نیز پرفروش شد. در کشورهای اروپایی، این آهنگ در صدر جدول‌ها قرار گرفت و مدت‌ها در همان جایگاه ماند. به عنوان مثال، در استرالیا، 14 هفته پیاپی رتبه اول را در اختیار داشت. در بریتانیا نیز به عنوان اولین آهنگ رپ که به جایگاه نخست وارد شده، ماندگار شد. موفقیت عظیم بین‌المللی به Coolio فرصت اجرا در کشورهای مختلف مانند ژاپن و فرانسه را داد و او را به ستاره‌ای جهانی مبدل کرد که مخاطبان فراتر از مرزهای آمریکا داشت.

اجراهای زنده و نشست‌های تلویزیونی

اوج شکوفایی Gangsta’s Paradise در اجراهای زنده بود.Coolio به همراه L.V. و گاهی حتی Stevie Wonder، این ترانه را در رویدادهای مهمی مثل Billboard Music Awards1995 اجرا کردند. در جوایز گرمی سال 1996 نیز اجرای مشترک Coolio و L.V. بار دیگر توجه مخاطبان را به عمق احساس اثر جلب کرد. این اجراهای زنده نقش مهمی در تثبیت جایگاه جهانی آهنگ و افزایش فروش آلبوم داشت. ضمن اینکه، حس قوی هم‌صدایی تماشاگران نشانگر تأثیری بود که این اثر بر مخاطبان مختلف گذاشته بود.

بررسی موسیقیایی آهنگ

از نظر تکنیکی، Gangsta’s Paradise چند شاخص برجسته دارد. ریتم آهنگ نسبتاً کند و سنگین است که به خوبی با حال و هوای تاریک ترانه همخوانی دارد. فضای پُرشده از آواهای کُر (Choir) حس خلسه‌آور و گوتیکی را القا میکند. ضرب‌آهنگ کوبه‌ای و خط بیس عمیق، ریشه در موسیقی خیابانی لس‌آنجلس دارد. در عین حال، پخش تم Pastime Paradise حس ارکسترال و مرثیه‌وار را حفظ کرده است. همین تلفیق دو دنیای متفاوت—یکی موسیقی کلاسیک-سول مرتبط با Stevie Wonder و دیگری موسیقی هیپ‌هاپ معاصر—باعث شد خروجی نهایی اثری نوین و بدیع باشد.

بررسی جنبه‌های تجاری

در بازار موسیقی دهه 90، انتشار یک آهنگ رپ که بتواند همزمان در چندین جایگاه از جمله بازار پاپ، راک و آراندبی فروش بالایی کسب کند، کاری دشوار بود. اما Gangsta’s Paradise از همان ابتدا رکوردشکنی کرد. کمپین تبلیغاتی همراه با فیلم Dangerous Minds، پخش گسترده ویدئو در MTV و بازخورد مثبت منتقدان، همه دست به دست هم دادند تا این اثر به چندین میلیون فروش دست یابد. از سوی دیگر، Doug Rasheed که تهیه‌کننده و آهنگ‌ساز اصلی بود، به لطف همین موفقیت، پروژه‌های بعدی مهمی را در دست گرفت.

حواشی مربوط به لایف‌استایل و شخصیت Coolio

Coolio پیش از ورود به دنیای حرفه‌ای موسیقی، با مشکلاتی در حوزه قانون و اعتیاد درگیر بود. اما با موفقیت Gangsta’s Paradise، ناگهان به شهرتی جهانی دست یافت. خودش در مصاحبه‌ها بارها گفته که این آهنگ هم موهبت بوده و هم محدودیت، چراکه موفقیت شگفت‌انگیز آن سایه‌ای بزرگ بر دیگر آثارش انداخته است. همچنین وی در گفت‌وگوهای بعدی تصریح کرده که Gangsta’s Paradise فراتر از یک آهنگ معمولی است و گویا ایده‌هایی ماورای ذهنش در آفرینش آن نقش داشته‌اند.

جایگاه در فهرست‌های برتر موسیقی

در طول سال‌ها، مراجع متعدد Gangsta’s Paradise را در لیست بهترین ترانه‌ها قرار داده‌اند. VH1 آن را در جایگاه 38 از میان “100 ترانه برتر هیپ‌هاپ” نام‌گذاری کرد. NME در رده‌بندی “100 آهنگ برتر دهه 90” آن را در رتبه صدم گنجاند. Billboard هم در فهرست “500 ترانه برتر پاپ تمام دوران” این اثر را افزود. این جایگاه‌ها نشان میدهند که یک آهنگ رپ میتواند سال‌ها پس از انتشار نیز الهام‌بخش باقی بماند و نه تنها در بستر هیپ‌هاپ، بلکه در کل صنعت موسیقی قدردان داشته باشد.

بازگشت دوباره آهنگ پس از مرگ Coolio

پس از درگذشت ناگهانی Coolio در سپتامبر 2022، آهنگ Gangsta’s Paradise دوباره مورد توجه قرار گرفت و وارد جدول‌های فروش بریتانیا شد. این بار، بسیاری از هواداران برای ادای احترام به خواننده‌ی محبوبشان، اثر را مجدداً خریداری یا دانلود کردند. موج نوستالژی و تحسین، بار دیگر اثبات کرد که این ترانه عمیقاً در ذهن و حافظهٔ جمعی دوستداران موسیقی حک شده است و میتواند در برهه‌های مختلف تاریخی، حس‌های متفاوتی را برانگیزد.

تأثیر فرهنگی و اجتماعی

برخی شنوندگان جوان، پس از شنیدن Gangsta’s Paradise به مطالعه بیشتر درباره شرایط اجتماعی و تبعیض نژادی مناطق حاشیه‌ای آمریکا پرداختند. آهنگ در فضای کلاس‌ها، رادیو و حتی مراسم‌های رسمی نقل‌قول شد و بسیاری آن را پلی میان نسل قدیم و جدید موسیقی رپ دانستند. استفاده از عناصر مذهبی همچون آیه‌ای از مزمور 23، و تبدیل آن به مفاهیم روزمره خیابانی، نشان داد که رپ میتواند ظرفیتی گسترده برای انتقال پیام‌های عمیق و تأثیرگذار داشته باشد.

پارودی‌ها، کاورها و بازآفرینی‌ها

Gangsta’s Paradise به واسطه شهرت عظیم، بارها مورد بازآفرینی هنرمندان مختلف قرار گرفت. نمونه مشهور آن، ترانه Amish Paradise ساخته Weird Al Yankovic بود که جنجال‌های زیادی برانگیخت. افزون بر آن، گروه‌های راک، متال و حتی جَز نیز ورژن‌های متفاوتی از این اثر را منتشر کردند.

برخی گروه‌های پست-هاردکور یا ملودیک دث متال از جمله In Fear And Faith و Artas هم با بازخوانی و تنظیم اختصاصی خود، نشان دادند که این آهنگ دامنه‌ای بسیار گسترده‌تر از تصور دارد. در سال‌های بعد، حتی در تبلیغات فیلم‌هایی مثل سونیک خارپشت (Sonic the Hedgehog) نیز از این آهنگ استفاده شد.

جنبه‌های معنوی و مذهبی در آهنگ

بخشی از تأثیرگذاری Gangsta’s Paradise به علت ارجاعات معنوی در متن آهنگ است. شروع آهنگ با آیه‌ای از مزمور 23 (Valley of the Shadow of Death) و حال و هوای مرثیه‌وار، مخاطب را به سفری روحانی میبرد که در عین حال، از دنیای واقعی رنج و فقر سخن میگوید. Coolio در مصاحبه‌ای اشاره کرده که این اثر “خودش خواسته به دنیا بیاید”، گویی آهنگ حامل پیام بزرگی بود و فقط به یک وسیله برای بیان آن نیاز داشت.

فراز و نشیب زندگی هنری Coolio

با اینکه Gangsta’s Paradise اوج شهرت Coolio را رقم زد، اما پس از آن، هیچ‌یک از آثار بعدی‌اش نتوانستند موفقیتی در سطحی مشابه تکرار کند. او به‌طور پراکنده آلبوم‌هایی منتشر کرد و در پروژه‌های تلویزیونی و سینمایی کوچک حضور داشت. با این حال، خود او بارها گفته که همین یک اثر کافی است تا نامش در تاریخ موسیقی حک شود. مرورگرها و شبکه‌های اجتماعی در سال‌های اخیر نیز با یادآوری مداوم این آهنگ، باعث شدند نسل‌های جوان‌تر نیز با آن ارتباط برقرار کند.

نگاهی به جنبه‌های تولید

Doug Rasheed به عنوان تهیه‌کننده اصلی، در مرحله تنظیم آهنگ تلاش کرد تا هم حالت فانک و هم حالت ارکسترال به خوبی حفظ شود. از سازهای زنده استفاده نشد، اما با تکیه بر سینتی‌سایزرها و نمونه‌برداری دقیق، حس ارکستر زهی شبیه‌سازی گردید.Coolio متن آهنگ را در یک نشست، تقریباً به شکل فی‌البداهه آغاز کرد و سریعاً با روند ملودیک سازگار شد. فرآیند تولید آهنگ نشان میدهد که گاهی اوقات آثار ماندگار، در کوتاه‌ترین زمان و با الهام ناگهانی خلق میشوند.

کلام آخر

Gangsta’s Paradise با ترسیم داستان زندگی خیابانی در قالب اشعاری عمیق و فراگیر، به‌سرعت تبدیل به اثری جاودان در هیپ‌هاپ شد.

هدفون بیتس مدل Solo 4

مشاهده و خرید

از جرقه اولیه در خانه‌ای در هالیوود هیلز گرفته تا ثبت رکورد در چارت‌های جهانی، این آهنگ دگرگونی مهمی در نگرش عموم به موسیقی رپ ایجاد کرد. شیوه اجرای Coolio، همخوانی L.V.، و اقتباس از ملودی Stevie Wonder، همگی در کنار یکدیگر باعث شدند تا Gangsta’s Paradise فقط یک ترانه نیست، بلکه نمادی از امید، درد، اعتراض و حقیقت زندگی شهری به شمار رود. حتی با گذشت دهه‌ها، این اثر همچنان زنده است و در خاطره جمعی هواداران موسیقی ریشه دوانده و بخشی جدایی‌ناپذیر از هویت رپ در دهه 90 محسوب میشود.