آنچه خواهید خواند
هوش مصنوعی: تهدیدی برای محیط زیست؟
هوش مصنوعی (AI) این روزها نقل محافل است؛ از مادربزرگهایی که از چت جی پی تی برای یادگیری کدنویسی پایتون استفاده میکنند تا اینفلوئنسرهایی که بدون نیاز به استخدام سیاهیلشکر ویدیو میسازند. اما یک نگرانی فزاینده وجود دارد: این حجم از قدرت پردازشی قرار است از کجا تأمین شود؟ تیم MIT Technology Review به بررسی عمیق وضعیت موجود پرداخته و این سوال را مطرح کرده که آیا هوش مصنوعی با انتشار کربن، همه ما را خواهد کشت یا خیر.
شاید برای شما جالب باشد که بدانید آنها چگونه به این اعداد و ارقام رسیدهاند. با توجه به نبود روشهای توافقشده و انجام پردازشهای مختلف توسط شرکتهای گوناگون، فرضیات متعددی در تخمینهای آنها دخیل بوده است. با توجه به کمبود اطلاعات برای مدلهای منبعبسته، مدلهای متنباز به عنوان معیار مصرف انرژی مورد استفاده قرار گرفته و برای کل صنعت تعمیم داده شدهاند. جای تعجب نیست که مدلهای بزرگتر، ردپای مصرف انرژی بزرگتری نیز دارند.
در حالی که مصرف انرژی مراکز داده از سال 2005 تا 2017 تقریباً ثابت ماند، زیرا افزایش کارایی، افزایش خدمات آنلاین را جبران میکرد، مراکز داده تا سال 2023 مصرف انرژی خود را نسبت به آن ارقام اولیه دو برابر کردند.
انرژی ورودی به این مراکز داده، 48 درصد بیشتر از میانگین ایالات متحده کربن تولید میکند و انتظار میرود با افزایش استفاده از سوختهای فسیلی توسط مراکز داده جدید، مانند متا در لوئیزیانا یا مرکز داده X که مشخص شد از ژنراتورهای متان ناقض قانون هوای پاک استفاده میکند، این میزان افزایش یابد.
Technology Review دریافت که «محققان تخمین میزنند اگر مراکز داده مصرف برق خود را تنها برای چند ساعت در سال تقریباً به نصف کاهش دهند، به شرکتهای خدمات شهری اجازه میدهد تا حدود 76 گیگاوات تقاضای جدید را مدیریت کند.» این بدان معناست که یا درخواستها به سرورهای مناطق جغرافیایی دیگر منتقل شوند یا پاسخها برای 80 تا 90 ساعت در سال که شبکه در بالاترین بار خود قرار دارد، کند شوند.


پاسخگوی سوالات شما هستیم
دیدگاهی وجود ندارد!